جفت السواقى
شمس النهار غابت و الليل سكنى من بعد منسيتو
لما غابت شمسها غاب معاها كل شئ فى الدنيا حبيتو
غابت الميه عن البساتين وجفت فيها السواقى
ودبل فيها الورد الجميل وفارقها النسيم العليل ولا عدشى شئ باقى
حتى الطير فى السما اللى كان بيداعب الياسمين
غابت الفرحه عنو بغيابها و غرد بس بصوت حزين
والنحله اللى كانت بتحضن الزهور وليها بتبتسم
البسمه كانت زاى لوحه ناقص بس تترسم بس معادتش بتبتسم
والقمر اللى كان بيتخبا لما يشوفها من الكسوف
غايب اديلو شهور ولما يظهر بيجى وراه الخسوف
وقلبى اللى كان بتنطط من الفرحه فى صدرى كل ليله
مدقش طعم الفرحه شهور وليالى طويله
عينى اللى دابت فيها وشفت الضحكه جواها
رافضه تشوف غيرها عايزه يكون اخر حاجه راياها
حتى قصايدى رافضه يتكتب لغيرها الكلام
وجسمى وحواسى اللى رافضين بعدها حتى المنام
رافضين وحده غيرها تاخد مكانها حتى فى الاحلام
قالولى كل بنات الدنيا بعدها علينا حرام
اصلها مكنتش حب عادى هقول شوايه وراح انساه
دى كانت كل دنيتى كل شئ من الدنيا بتمناه
كانت الميه لعطشى والاكل لجوعى و الدوا لقولت اه
كانت الضحكه والفرحه كانت كل الحياه
الشمس اللى بتنور دنيايا والقمر اللى بحكيله حكايه
الونس فى الليل الطويل وكانت الصوت الجميل
وانا وقلبى ملانا الوجع و الوجع اللى فينا ميتحكيش
غصب عنى اصلها حب عمر ميتنسيش
ده حتى عينى بعدها شايفه الحياه متساويش
غصب عنى قلبى رافض بعدها انو يعيش
لما غابت شمسها غاب معاها كل شئ فى الدنيا حبيتو
غابت الميه عن البساتين وجفت فيها السواقى
ودبل فيها الورد الجميل وفارقها النسيم العليل ولا عدشى شئ باقى
حتى الطير فى السما اللى كان بيداعب الياسمين
غابت الفرحه عنو بغيابها و غرد بس بصوت حزين
والنحله اللى كانت بتحضن الزهور وليها بتبتسم
البسمه كانت زاى لوحه ناقص بس تترسم بس معادتش بتبتسم
والقمر اللى كان بيتخبا لما يشوفها من الكسوف
غايب اديلو شهور ولما يظهر بيجى وراه الخسوف
وقلبى اللى كان بتنطط من الفرحه فى صدرى كل ليله
مدقش طعم الفرحه شهور وليالى طويله
عينى اللى دابت فيها وشفت الضحكه جواها
رافضه تشوف غيرها عايزه يكون اخر حاجه راياها
حتى قصايدى رافضه يتكتب لغيرها الكلام
وجسمى وحواسى اللى رافضين بعدها حتى المنام
رافضين وحده غيرها تاخد مكانها حتى فى الاحلام
قالولى كل بنات الدنيا بعدها علينا حرام
اصلها مكنتش حب عادى هقول شوايه وراح انساه
دى كانت كل دنيتى كل شئ من الدنيا بتمناه
كانت الميه لعطشى والاكل لجوعى و الدوا لقولت اه
كانت الضحكه والفرحه كانت كل الحياه
الشمس اللى بتنور دنيايا والقمر اللى بحكيله حكايه
الونس فى الليل الطويل وكانت الصوت الجميل
وانا وقلبى ملانا الوجع و الوجع اللى فينا ميتحكيش
غصب عنى اصلها حب عمر ميتنسيش
ده حتى عينى بعدها شايفه الحياه متساويش
غصب عنى قلبى رافض بعدها انو يعيش
إرسال تعليق